Sprawdzone sposoby na naukę wiązania butów

Wiązanie butów w czasach dziecięcych było prawdziwą katorgą. Sznurówki stawały się odzwierciedleniem trudnego systemu łamigłówek, zaś rozwiązujące się obuwie dziecięce wywoływało płacz i roztargnienie. Mając w pamięci te trudne momenty, przygotowaliśmy zestaw wskazówek, dzięki którym wiązanie bucików będzie łatwe do przyswojenia nawet dla najbardziej opornych maluchów. Oto kilka sprawdzonych sposobów na naukę wiązania obuwia.

Z czym skojarzyć naukę?

Nauka pisania, liczenia, czy wiązania butów ma jeden wspólny mianownik: jest najłatwiej pojmowana, jeśli powiążemy ją z beztroską zabawą. Porównywanie rzeczy stosunkowo trudnych do pozytywnych skojarzeń, np. zwierzątek i bajek, ułatwi proces przekazywania wiedzy maluchom. Szczególnie w przypadku nauki zawiązywania sznurowadeł, tego typu skojarzenia mogą znacznie przyspieszyć naukę. Przykład? Sznurówki mogą być przedstawione jako ogonki myszki, czy uszy zająca. Obuwie dziecięce zaś może być kojarzone z domkiem dla gryzoni, czy też dziuplą liska. Te zależności, bazujące przede wszystkim na wyobraźni, przydają się nie tylko w kontekście nauki wiązania bucików – możemy je wykorzystać także w innych, codziennych aktywnościach.

Metoda na zajączka

Jedną z najprostszych metod nauki wiązania butów jest sposób na zajączka, tudzież na królika. Poszczególne sznurowadła układamy w kształt przypominający małżowinę uszną sympatycznego ssaka, a następnie przekładamy je pod sobą, a dół zawijamy na górę. Po pociągnięciu but jest zawiązany. To prosty i mocno satysfakcjonujący sposób na naukę – po kilku, bądź kilkunastu próbach, nasza pociecha powinna zrozumieć „o co w tym chodzi”. Aby ułatwić proces nauki, podzieliliśmy tę metodę na pięć kroków.

1. Sznurowadła składamy w ucho zajączka (najlepiej wziąć dwa osobne buty, na jednym będziemy ćwiczyć my, na drugim – nasza pociecha);
2. Krzyżujemy uszka zajączka w ten sposób, aby naszły na siebie w kształt przypominający znak X;
3. Przekładamy dolne ucho zająca przez to, które znajduje się na wierzchu;
4. Tworzymy węzeł, którego nie powinniśmy teraz puszczać;
5. Zaciągamy sznurówki i pociągamy je mocno za uszka, tworząc zawiązanego bucika.

Metoda na myszkę

To sympatyczna i sprawdzona metoda na błyskawiczne zawiązywanie bucików. Polega na opowiedzeniu historyjki, która sama w sobie będzie angażująca dla dziecka. Jest to także nieco inny niż metoda na zajączka, odbiegający techniką wykonania, sposób na naukę wiązania butów. Plan historyjki wraz ze wskazówkami prezentuje się następująco:

1. Są dwie myszki: Piki oraz Miki (dziecko trzyma sznurówki);
2. Myszki zmieniły swoje miejsce (dziecko krzyżuje sznurówki);
3. Miki weszła do swojej dziupli (dziecko wkłada sznurówkę do utworzonego oczka między sznurowadełkami);
4. Piki zamknęła kryjówkę przed kotem (dziecko zaciska supełek);
5. Miki wystawiła uszko, aby słuchać czy idzie kot (dziecko tworzy z jednej sznurówki pętelkę);
6. Piki okrążyła Miki i zrobiła to samo (dziecko owija sznurówkę, a następnie tworzy drugie uszko);
7. Kotek przybiegł i złapał myszki za uszka (dziecko pociąga stworzone pętelki i pociąga je tworząc mocny supełek).

Warto ćwiczyć i próbować

Należy pamiętać, że za pierwszym razem nie udaje się nigdy. Ale już po kilkunastu próbach efekt może przerosnąć nasze oczekiwania. Warto także wybierać obuwie dziecięce z bawełnianymi, przyjemnymi w dotyku sznurowadełkami: inne mogą być dla dziecka zbyt śliskie lub za cienkie.